Annemin memleketine selam olsun diyerek yazıma başlıyorum. Makedonya’nın cennet kasabası Ohrid (Türkçe Ohri) için çok güzel bir ifade var, “Cennet yaratılırken bir damla yeryüzüne düşmüştür, bu damlanın da Ohrid olduğu söylenir.” Her şeyi özetleyen bu cümlenin ardına çok ciddi bir tarihi ve doğal güzellik sığdırmıştır Ohri. 1979 yılında UNESCO Kültür Miraslarına listesine eklenen kocaman bir gölün etrafında, olağanüstü korunmuş bütün kent 1 sene sonra aynı listeye dahil edilmiş.
Biz “bayramda balkan turu” yapan kalabalık ekibimizle birlikte yağmurlu bir günde denk geldik bu şirin kasabaya, iyi ki de öyle olmuş. Yağmur her yere olduğundan biraz daha fazla yakışmıştı buraya. Sis tabakasının küçük kayıkçı tekneleriyle dans ettiği bir sahil şeridi, yağmurun taş sokaklarda ve eskimiş dükkan brandalarında bıraktığı tıkırtı, Safranbolu evleri şeklinde Osmanlı döneminden kalmış evler, daracık sokaklar, Hristiyanlık’ın kutsal kabul ettiği kentin ruhani havası, yıllarca görmüş geçirmiş toprakların huzurlu insanları ve hepsine biraz yukarıdan bakan ve o manzarayı paylaşmanız için sizi ormanlar içinde bir patikadan kendisine davet eden Ohrid Kalesi.
Arnavutluk’un da hemen yakınından bulunan bu kasaba Akdeniz dışında deniz ve büyük su imkanı bulunmayan tüm Balkan insanları için uzun süre mesire yeri olarak kalmış. Herkesin turistik bir bölge kabul etmesiyle bu özelliği gelişmiş ve Yugoslavya sonrası dönemde artık bir turizm cenneti halini almış. Bu son şeklini alırken de savaşlarda yıkılan kısımları hariç özüne son derece sadık kalmış. Eğer bu satırları yolculuk için okuyorsanız, muazzam bir kente gidiyorsunuz.
Son cümle de Makedonlara. O kadar iyi, o kadar güzel, dürüst ve saflar ki… Ohrid “Balkanların incisi” diye anılıyor. Onlar da her yerde inci satıyorlar ama sadece adı inci. Çok güzel hediyelik olacak bu sedef kolyeler, bileklikleri 3 kuruşa satıyorlar ve sorduğunuzda sedef olduğunu direkt söylüyorlar. Bu alışveriş; bunca turiste rağmen, Ohrid insanının ne kadar samimi olduğunu anlatmaya yeter gayrı.
